Handome Furs na trzech koncertach w Polsce

Zapraszamy serdecznie na trzy październikowe koncerty Handsome Furs w Polsce.
Handsome Furs (CAN) to zespół założony w 2005 r. przez małżeństwo Alexei Perry i Dana Boecknera, który znany jest też jako jeden z liderów kanadyjskiej grupy rockowej Wolf Parade. Spotkali się parę lat wcześniej, pracując w biurze telefonicznej obsługi klienta w Montrealu. Inspiracją dla nazwy Handsome Furs był tytuł opowiadania, pisanego w momencie zakładania zespołu przez Perry.
Ich muzyka określana jest jako dość nietypowe połączenie odmiennych, uzupełniających się w ciekawy sposób elementów i stylów muzycznych: charakterystycznego, rozpoznawalnego także z twórczości Wolf Parade, brzmienia gitary i pełnego emocji wokalu Boecknera oraz tworzonego przez Alexei Perry minimalistycznego, elektronicznego podkładu syntezatorów i automatu perkusyjnego.
Zespół już kilkakrotnie odwiedzał Polskę, a teraz wraca z nową płytą Sound Kapital wydaną pod koniec czerwca przez legendarną wytwórnię Sub Pop.    

2 października 2011 – Kraków, Piękny Pies. Start: 20:00. Bilety 25/35pln
4 października 2011 – Łódź, ŻakFest, Jazzga. W ramach Żakfest 2011
5 października 2011 – Warszawa, Cafe Kulturalna. Start: 22:00. Bilety 25/35pln

Bilety do nabycia w sieci Ticketpro.

Październikowe koncert Dub FX w Polsce

Już na początku października na trzy koncerty przyjeżdża do Polski DubFX. Artysta wystąpi 6.10. w Warszawie (M25), 7.10. w Poznaniu (Eskulap) i 8.10. w Gdańsku (CSG).

Dzięki wyzwolonej duszy i nieograniczonej kreatywności, poprzez swoje występy na żywo na ulicach europejskich miast, koncerty i niesamowity talent, DubFX zdobył serca publiki z całego świata
..a już 6 października wystąpi dla Was w warszawskim klubie M25 w ramach inauguracji nowego cyklu imprez "Face The Music"!

Dub Fx, czyli Benjamin Stanford, to światowej sławy wykonawca z St Kilda, Melbourne w Australii. Znakiem rozpoznawczym Bena jest tworzenie na żywo złożonych utworów muzycznych, używając do tego jedynie własnego głosu, jego zapętlenia oraz efektów uzyskiwanych przy pomocy specjalnego urządzenia.

Podczas podróży i występów artyście towarzyszy jego narzeczona, Flower Fairy (Shoshana Sadia), z którą poznali się w Manchesterze. Jej wokal możecie usłyszeć na albumie 'Everythinks A Ripple', w utworach 'Wandering Love' i 'Time Will Tell'. Sam Ben wydał 2 płyty 'live'. Studyjny album Duba Fx nosi tytuł 'Everythinks A Ripple'. Ukazał się pod koniec 2009 roku I zawiera takie utwory, jak 'Love Someone' i 'Flow' - numery, które stały się popularne dzięki pewnemu filmowcu, który nagrał występy Bena i umieścił je na YouTube. W 2010 roku Dub Fx przy współpracy z Siriusem wydał album zatytułowany 'Dub FX and Sirius A Crossworlds'. Jeszcze w tym roku można spodziewać się kolejnego solowego albumu Ben'a - 'Everythanks A Ripple (Remix Album)', wyprodukowanego przy współpracy z innymi artystami i zawierającego całe mnóstwo innych niespodzianek.


wejście od godz. 20:00
koncert godz: 22:30 (Warszawa), 23:00 (Poznań i Gdańsk)

support i afterparty: DJ Ros

Na imprezy z cyklu "Face The Music" zapraszają:

Agencja Illegalbreaks oraz marka House.

Ceny biletów:
40zł (pierwsze 400szt)
55zł (do 15 września)
65zł (od 16 września)
75 zł (w dniu koncertu)

Punkty sprzedaży: salony EMPiK, MediaMarkt, Saturn i inne punkty Ticketpro w całej Polsce.
Sprzedaż internetowa: www.ticketpro.pl , www.muno.pl .

Chinawoman 3.10.2011 Powiększenie

Już w nabliższy poniedziałek, 3 października w warszawskim klubie Powiększenie wystąpi Chinawoman (support: Candelilla).

Bilety w cenie 25/35 pln do nabycia http://www.shortcut.pl/bilety.php#chinawoman

Piosenki Chinawoman są tragikomiczne, melodyjne, sentymentalne, zawieszone w ulotnym glamour.

Wychowana w Toronto córka baleriny z baletu Kirowa w Petersburgu i rosyjskiego inżyniera dorastała słuchając płyt z muzyką radziecką i europejską lat 70tych z kolekcji rodziców.

W 2007 roku wydała debiutancki album „Party Girl”, z niego pochodzą piosenki takie jak: Lovers are strangers, Party Girl, czy Aviva, robiące karierę w Internecie. Wyróżnia ją niesamowity, hipnotyzujący głos, melodyjność świetnie napisanych piosenek i poruszające, czasem prowokacyjne teksty. Kiedy album dotarł do Rosji i byłych republik ZSRR, zapanowała tam moda na Chinawoman.

Rosyjskie wydanie Rolling Stone tak pisze o jej pierwszym albumie, na którym zagrała na wszystkich instrumentach: „… od pierwszych nut bezceremonialnie chwyta za duszę- to ta sama melancholia, która zawsze działa na rosyjskie serca- i nigdy już nie puszcza”

Na kolejnym albumie „Show me the face” konsekwentnie łączy elementy tradycyjnej europejskiej ballady, rosyjskiej piosenki, eksperymentu, retro elektroniki.

Jej muzyka jest porównywana do dokonań Nico, Leonarda Cohena, Marca Almonda, czy wczesnych nagrań Ałły Pugaczowej. Wpisuje się w amerykański nurt piosenkarzy nawiązujących do europejskich tradycji jak Beirut czy Devotchka.

www.myspace.com/chinawoman

Patroni Medialni:
Co jest grane, EMMA PAK, Dlastudenta.pl, Muzyka.pl, Popupmusic.pl, Rp.pl, Screenagers.pl, Uwolnijmuzke.pl, Niezalcodzienny.pl, Radioaktywne.pl

Playlista - 25.09.2011

1. Teddybears - Cobrastyle
2. Toro y Moi - All Alone
3. Dominant Legs - Hoop of Love
4. Kasabian - Acid Turkish Bath
5. Red Fang - Malverde
6. Wolves in the Throne Room - Astral Blood
7. Triggerfinger - Lil' Teaser
8. Kasabian - Man of Simple Pleasures
9. Triggerfinger - Inner Peace
10. Nirvana - In Bloom
11. Koreless - MTI
12. Profesjonalizm - Długi
13. Handsome Furs - When I Get Back
14. Neon Indian - Fallout
15. DubFX - Not Cool
16. Veronica Falls - Found Love in a Graveyard
17. Outdoorsman - Slap My Hand

LEAN LEFT (THE EX GUITARS + VANDERMARK/NILSSEN-LOVE DUO) W POWIEKSZENIU

Zapraszamy w najbliższą sobotę, 17.09. do klubu Powiększenie na koncert Lean Left.

Start: 20.00
Bilety: 40 pln w przedsprzedaży (shortcut.pl)/50 pln w dniu koncertu.

Lean Left to projekt gitarzystów legendarnego The Ex i dobrze znanego już w Polsce duetu Vendermark/Nilssen-Love. Cztery wielkie osobowości i wybitni improwizatorzy tworzą wielopłaszczyznowa improwizowaną muzykę łączącą hardcore z elementami noise'u i free na najwyższym poziomie.

Ken Vandermark

Ken Vandermark – od ponad dwudziestu lat najbardziej twórczy przedstawiciel chicagowskiej muzyki improwizowanej. Jest liderem lub co-liderem zespołów: Vandermark 5, Bridge 61, the Peter Brotzmann Chicago Tentet, FME, Sonore, The Nilssen-Love/Vandermark Duo, the Territory Band and Free Fall. W 1999 roku został laureatem nagrody fundacji McArthura – prestiżowego wyróżnienia przyznawanego corocznie najwybitniejszym twórcom z różnych dziedzin sztuki. Nagrał kilkadziesiąt znakomicie recenzowanych płyt, w tym również w Polsce z Marcinem i Bartłomiejem Olesiami.

Paal Nilssen-Love

Bez wątpienie najważniejszy perkusista szeroko pojętej europejskiej sceny freejazzowej ostatnich lat i jeden z najbardziej kreatywnych norweskich muzyków młodego pokolenia, występuje i nagrywa wraz z Peterem Brotzmannem (Chicago Tenten), Evanem Parkerem, Matsem Gustafssonem (The Thing), Johnem Butcherem, Jebem Bishopem, Stenem Sandellem, Joe McPhee i Toshinori Kondo. Lider własnego kwartetu TownOrchestraHouse. Koncertuje i nagrywa także solo. Właściciel oficyny wydawniczej PNL Records.

www.paalnilssen-love.com

Terrie Ex (właściwie Terrie Hessels)

Gitarzysta, założyciel (w 1979) istniejącej po dziś dzień holenderskiej, punkowej grupy The Ex. Początkowo poruszał się w stylistyce punk / post punk / no wave, później, zafascynowany muzyką etniczną zaczął wykorzystywać jej motywy w ramach twórczości The Ex (początkowo węgierskie i tureckie, później także muzykę z Konga, Erytreii i Etiopii).

Współpraca The Ex z Tomem Corą, legendarnym wiolonczelistą i improwizatorem zaowocowała zainteresowaniem muzyką improwizowaną. Terii nagrywał i koncertował m.in. z Tomem Corą, Hanem Benninkiem i Abem Baarsem, jak różnież z muzykami z Sonic Youth (Thurston Moore), Chumbawamba czy też ICP Orchestra, oraz Matsem Gustafssonem, Massimo Pupillo i Paalem Nilssen-Lovem.

Andy Moor

Urodził się w Londynie, w 1962. Karierę muzyczną rozpoczynał jednak w Edynburgu w Szkocji jako gitarzysta zespołu Dog Faced Hermans, grupy grającej eklektyczn pomieszanie energii post punk i tradycyjnych melodii oraz improwizacji. W 1990 roku przeniósł się do Holandii po zaproszeniu do wzięcia udziału w sesji holenderskiego zespołu The Ex.

Otwartość i wszechstronność muzyków w tej grupie pozwoliło mu zetknąć się z muzyką wielu artystów z różnych scen i środowisk (Tom Cora, Han Bennink, Wolter Wierbos, Djibril Diabate, John Butcher, i Anne-James Chaton)W 1995 roku rozpoczął pierwsze serie całkowicie improwizowanych koncertów w duecie z Terrie Ex, a następnie z innymi muzykami (Tony Buck, Joe Williamson, Leonid Soybelman zwany Kletka Red)

W ostatnich latach Andy zaangażował się bardziej w scenę muzyki improwizowanej w Amsterdamie, współpracując z miejscowymi improwizatorami: Kaffe Matthews, Yannis Kyriakides, Thomas Lehn, Colin Mclean czy DJ/Rupture. Komponuje ścieżki dźwiękowe do filmów i regularnie wsppracuje z improwizującymi tancerzami z Magpie Dance Company. Jego ostatnie projekty to: kwartet Lean Left z Kenem Vandermarkiem, Terriem Ex i Paalem Nilssen-Love, jak również duety z Anne James Chaton i DJ Rupture. Andy Moor nadal jest pełnoprawnym członkiem The Ex, który niedawno rozpoczął współpracę z weteranem etiopskiej sceny, saksofonistą Gétatchewem Mekurią.

www.andymoor.com

Playlista - 11.09.2011

1. Ladytron - Ace of Hz
2. Gauntlet Hair - Out, Don't
3. Christina Aguilera - Fighter
4. Nadja - Stays Demons
5. Britney Spears - Hit Me Baby One More Time
6. Lora Lie - An Asphodel - cała EPka za free
7. Lora Lie - Enemy - cała EPka za free
8. Lora Lie - Jabberwocky - cała EPka za free
9. Chada - Niesiemy prawdę
10. Szybki szmal - Ludzie w mieście
11. Amazing Electronic Talking Cave - Uznat
12. The Computers - Rhythm Revue
13. The Computers - I've Got What it Takes

Lado w Mieście - My Disco (AUS) + PTTRNS (DE)

Dwa doskonałe koncerty na zakończenie tegorocznego LADO W MIEŚCIE!! Już 5.09. zagrają zespoły My Disco (AUS) i PTTRNS (DE). Koncerty odbędą się w Powiększeniu ze względu na warunki akustyczne. Uwaga! Będzie głośno!

Wstęp wolny!
Start ok. 20:00

MY DISCO - mistrzowie minimalistycznego rocka z Melbourne w końcu dotrą do Polski. Kiedy My Disco powstało w 2003 roku szybko dało się poznać dzięki sile płynącej z prostego, fundementalnego, surowego brzmienia i niekonwecjonalnym miejscom koncertowym. Przez 8 lat zespół wystąpił już na 5 kontynentach i nagrał 3 long-playe. Drugą płytę „Paradise" nagrali w Electrical Audio wraz ze Stevem Albinim. Ostatnia płyta „Little Joy", którą panowie z Melbourne promują na trasie, to zestawienie hipnotyzujących, rytmicznych bębnów z surowymi i przestrzennymi gitarami. Całość uzupełnia wokal, który nie wysuwa się na pierwszy plan lecz traktowany jest jako kolejny instrument w zespole. My Disco to pogranicze indie/math-rock/post-punka.
Fani Shellaca, Sonic Youth czy choćby Whitest Boy Alive na pewno nie będą rozczarowani.
www. mydisco.com.au

PTTRNS to trio niemieckich multi-instrumentalistów z Kolonii, którzy dokładnie wiedzą co robią. Ich podejście do muzyki nie ogranicza się produkcji dźwięków przez nich samych, niszczą dystans pomiędzy publicznością a muzykami, tworzą sytuacje gdzie każdy jest czynnym uczestnikiem tego perfomancu melodyjnego. Po 32 miesiącach, dwóch kasetach i trzech singlach wydali „Science Pinata", która jest dokumentacją ich ruchliwośći i energii. Podszyta post-punkiem mikstura popu, disco i afrobeatu jest oryginalną i szczerą propozycją niemieckiego zespołu. Sami określają swoją ostatnią płytę jako „thinking man's dance album”.
www.myspace.com/pttrns

Playback Play 2011

PLAYBACK PLAY 2011.

TRZEJ AMERYKAŃSCY KOMPOZYTORZY

Czas:

6-12.09.2011

Miejsca:

Narodowa Galeria Sztuki Zachęta

Instytut Awangardy

Chłodna 25

Powiększenie

Nowy Wspaniały Świat

Kurator:

Michał Libera

Organizacja:

4.99

Playback Play 2011:                                       

Tegoroczne Playback Play to najbardziej obszerna w Polsce prezentacja twórczości nestorów amerykańskiej muzyki eksperymentalnej: Roberta Ashley'a, Mortona Feldmana i Alvina Luciera. Przez lata pozostający w cieniu Johna Cage'a, to oni mają obecnie największy wpływ na oblicze muzyki poszukującej. Ich opery, elektroniczne manipulacje głosem, medytacyjnie długie kompozycje z ciszą w roli głównej czy utwory na tony proste przekraczają granice między muzyką poważną, rozrywkową i eksperymentalną.

Playback Play będzie prezentacją nietypową. Obok skrupulatnych interpretacji dzieł amerykańskich mistrzów na podstawie ich zachowanych partytur, znajdą się utwory inspirowane ich twórczością, często przygotowane specjalnie na okazję warszawskich koncertów. Oparte na szeregu cytatach i zapożyczeń będą ukazywały związki trzech Amerykanów z innymi nurtami muzyki najnowszej.

W przedsięwzięciu wezmą udział zarówno zagraniczni znawcy muzyki amerykańskich kompozytorów (Frank Denyer, Hilary Jeffery) czy specjaliści od wykonawstwa muzyki współczesnej (Mikołaj Pałosz, Paweł Nowicki znany z Kwartludium) jak i artyści pozostający z dala od muzyki poważnej i zajmujący się na co dzień operami radiowymi i utworami na dziecięce zabawki (Ergo Phizmiz), muzyką rockową (Maciej Cieślak ze znany ze Ścianki) i najnowszymi technikami używania gramofonów (DJ Lenar znany m.in. z Paris Tetris).

Robert Ashley to twórca m.in. eksperymentalnych oper, w których głosy wokalne i instrumentalne są traktowane na równi: jako postaci opowiadające luźno połączone i zazwyczaj absurdalnie codzienne historie. Morton Feldman jest mistrzem subtelnego operowania ciszą. Jego kompozycje są niezwykle delikatne, powolne i zmysłowe – zupełnie inne od muzyki współczesnej, która w latach 60. dominowała w Europie. Alvin Lucier jest jednym z założycieli sound artu – w jego utworach można usłyszeć najbardziej niezwykłe fenomeny towarzyszące rozprzestrzenianiu się dźwięku w przestrzeni.

Pełny program i aktualizacje: www.patakaind.blogspot.com

Playback Play 2011: Idea                                     

Ponoć w większości trójkątów dochodzi do mimowolnego sojuszu i dominacji dwóch nad trzecim. W przypadku trójkąta Ashley / Lucier / Feldman takich sojuszy jest niezliczona ilość. Dwóch z nich zrewolucjonizowało wykorzystanie głosu w muzyce; dwóch innych – partytur graficznych; jeszcze inni, ale też tylko dwóch, komponowało nie tyle dźwięki co ich fizyczne funkcjonowanie w przestrzeni. Tak można wyliczać w nieskończoność gdyż w ich twórczościach krzyżują się najważniejsze techniki muzyki eksperymentalnej ostatnich dekad. Ashley znany jest przede wszystkim z wywrotowego połączenia tekstu i muzyki w postaci swych niezwykłych oper; Feldman z cichego, subtelnego uwodzenia nieregularnymi powtórzeniami; Lucier z przełożenia ustaleń naukowców na swe ultra-redukcjonistyczne kompozycje i instalacje. Każdy z nich to całkowicie osobna i absolutnie niepowtarzalna w swej konsekwencji osobowość. A jednak po kilku dekadach dominacji Cage'a i minimalistów to oni powracają jako główne źródła inspiracji z lat 60. Nie tylko w muzyce poważnej.

Pomimo swej wybiórczości, tegoroczne Playback Play to bodaj najpełniejsza prezentacja ich twórczości w Polsce. Z drugiej strony, tej muzyki często nie da się zaprezentować czy wykonać. O ile Feldman precyzyjnie zapisywał nawet swe otwarte kompozycje, to partytury Luciera są często tylko zgrabnie opisanym pomysłem, do którego nawet sam kompozytor ma luźny stosunek. Jeszcze trudniej interpretować wczesne, najbardziej radykalne opery Ashley'a. Nie istnieją ich kompletne libretta, a te fragmenty, które istnieją – nie pokrywają się z kilkoma zaledwie nagraniami ich wykonań. Więcej wiadomo o nich z anegdot i legend, które jednak nie stanowią żadnej możliwej do wykonania całości. Tak czy inaczej – wszystkie ich kompozycje układają się w wielowątkową i niejednorodną teorię znikania: wybrzmiewania dźwięków, ich destrukcji w rezonansach czy elektronicznych przetworzeniach czy całkiem po prostu w zapominaniu ich wykonań i znikaniu partytur, które nigdy nie były najważniejsze. Niech to będzie legitymizacja nonszalanckiego potraktowania znikającej muzyki współczesnej. Wrześniowe Playback Play będzie łukiem od precyzyjnych wykonań do czystych fantazji „na temat”. Albo inaczej ujmując to samo: tygodniową sesją kilkunastu muzyków, którzy zgodzili się rozszerzyć utwory trzech amerykańskich kompozytorów o swoje doświadczenia.

Frank Denyer, założyciel słynnego Barton Workshop, to jeden z najważniejszych znawców i interpretatorów twórczości Feldmana. Ergo Phizmiz z kolei jest autorem oper dla dzieci, audycji radiowych, piosenek barowych i aranżacji muzyki Aphexa Twina na instrumenty zabawkowe. Hilary Jeffery jest wirtuozem puzonu regularnie wykonującym utwory Luciera na zmianę z koncertami w składzie Jimi Tenora. Alessando Bossetti od lat zajmuje się szarą strefą pomiędzy głosem i muzyką instrumentalną i elektroniczną. Maciej Cieślak (m.in. Ścianka), Edyta Fil, Michał Górczyński (m.in. Kwartludium), DJ Lenar, Paweł Nowicki (m.in. Kwartludium), Mikołaj Pałosz, Julia Szproch (m.in. Frozen Bird) i Julia Ziętek (m.in. Księżniczki) mają podobnie zróżnicowane zainteresowania od klasycznej i współczesnej muzyki poważnej przez improwizacje, turntablizm, muzykę elektroniczną i rockową na setach DJ-skich kończąc. Słowem: „muzyka poważna” z niezbyt poważnym stosunkiem do słowa „poważna”.

Playback Play 2011: Program                                        

06.09.2011, wtorek

Nowy Wspaniały Świat, 20.00: Alessandro Bosetti + Maciej Cieślak, Hilary Jeffery, DJ Lenar

Elektroniczne transformacje mowy czyli m.in. „Duke of York” i „The Only Talking Machine of that Kind in the World” Alvina Luciera

07.09.2011, środa

Instytut Awangardy (możliwa zmiana miejsca), 20.00: Hilary Jeffery solo

Jedna z najbardziej znanych kompozycji Luciera na tony proste i instrument – w tym przypadku puzon: „Wind Shadows”. Oraz rozwinięcie tej idei w postaci autorskiego pomysłu Jeffery'ego – „Tromboscillator”.

08.09.2011, czwartek

Zachęta, 19.00: Audycja radiowa – Morton Feldman

Zachęta, 20.00: Frank Denyer + Edyta Fil, Paweł Nowicki, Mikołaj Pałosz, Julia Ziętek

Wybór wczesnych utworów Feldmana – od partytur graficznych („Projections”) i głosów instrumentalnych bez określonych trwań („Durations”) po jeden z jego pierwszych nie-minimalistycznych utworów repetytywnych „Why Patterns?”

09.09.2011, piątek

Powiększenie, 20.00: Alessandro Bossetti, Maciej Cieślak, Hilary Jeffery, DJ Lenar, Mikołaj Pałosz, Julia Szproch

Improwizowane sety noise'owe i piosenkowe z utworem Luciera „Bird and Person Dyning” na zabawkowego ptaka i sprzężenie zwrotne w centrum!

10.09.2011, sobota

Chłodna 25, 19.00: Wykład – Robert Ashley

Chłodna 25, 20.00: Alessandro Bossetti, Ergo Phizmiz + Maciej Cieślak, DJ Lenar, Julia Szproch, Julia Ziętek

Fantazja na temat wczesnych oper Roberta Ashley'a – kolaż postaci, jak rozumiał swe opery Ashley, ale i opery Ashley'a jako postaci w kolażu. A między nimi drobinki Luciera – „Sacred Fox” na głos i pudełka oraz „Opera with Objects”

11.09.2011, niedziela

Chłodna 25, 14.00: Ergo Phizmiz solo

Zachęta, 19.00: Audycja radiowa – Alvin Lucier

Zachęta, 20.00: Hilary Jeffery + Frank Denyer, DJ Lenar, Mikołaj Pałosz

Wczesnym popołudniem recital Ergo Phizmiza z jego angielskimi szlagierami pubowymi; wieczorem – partytury graficzne Ashley'a i wybór utworów Luciera w różny sposób wykorzystujących zjawisko rezonansu.

12.09.2011, poniedziałek

Zachęta, 20.00: Frank Denyer solo

Późne arcydzieło Mortona Feldman, klasyka wielkiej skali i jedna z najbardziej poruszających kompozycji ostatnich dekad – „Triadic Memories”.

>>>>>>>>>> Pełny program i wszelkie aktualizacje: www.patakaind.blogspot.com

Playback Play 2011: Biogramy                                       

Robert Ashley (1930)

Kompozytor najbardziej znany z oper i dzieł teatralnych, z których wiele inkorporuje elektronikę i rozszerzone techniki instrumentalne. Od 1961 do 1969 roku organizator festiwalu ONCE w Ann Arbor a następnie jeden z założycieli grupy ONCE, z której wyewoluował jeden z ważniejszych ansambli muzyki eksperymentalnej Sonic Arts Union (w jego skład obok Ashley'a wchodzili Gordon Mumma, David Behrman i Alvin Lucier). Ich specjalnością były jedne z pierwszych kompozycji/improwizacji live electronics a także szereg akcji performatywnych łączących w sobie teatr, muzykę i nowe media. Ashley często nazywał je operami zakładając, iż gatunek ten jest niczym innym niż kolażem postaci (także instrumentalnych). Jego fascynacja narracją a także muzycznym wykorzystaniem głosu i zbliżeniem muzyki do mowy dały efekt w postaci klasycznych kompozycji XX wieku jak m.in. „Wolfman”, „Automatic Writing” a od połowy lat 70. jego oper jak m.in. „Music with Roots in the Aether”, „Perfect Lives” czy „Dust”. W 1969 roku Ashley został dyrektorem San Francisco Tape Music Center. W roku 1970 został dyrektorem Mills College.

więcej: robertashley.com

Morton Feldman (1926 – 1987)

Jeden z najważniejszych kompozytorów muzyki XX wieku, pionier muzyki niezdeterminowanej, autor jednych z pierwszych partytur graficznych celowo włączających nieprecyzyjne instrukcje dla wykonawców (m.in. „Projections”, „King of Denmark”, „In Search of Orchestration” oraz „Intersections”). Łączony często z tzw. Szkołą Nowojorską (obok Johna Cage'a, Earle'a Browna i Chrisiana Wolffa). Jedną z jego największych fascynacji było malarstwo, zwłaszcza ekspresjonizm abstrakcyjny. Dzieła Feldmana od lat 60. sprawiają wrażenie powolnych i cichych – jednak zarówno rytm jak i dynamika są w jego kompozycjach niezwykle złożone. Niesłusznie kojarzony z minimalizmem, wypracował swoje własne, niepodlegające żadnym apriorycznym zasadom sposoby powtarzania ograniczonego materiału muzycznego. Jego późniejsze prace, po 1977 roku, eksplorują wielką skalę – trwają często kilka godzin, opierają się na minimalnym materiale muzycznym.

więcej: cnvill.net/mfhome.htm

Alvin Lucier (1931)

Kompozytor muzyki eksperymentalnej i twórca instalacji dźwiękowych, jeden z fundatorów sound artu. W swej twórczości zwraca uwagę na szereg zjawisk akustycznych towarzyszących emisji dźwięku a także percepcji słuchowej. Długoletni profesor muzyki na Wesleyan University, w latach 60. Lucier był członkiem wpływowego zespołu Sonic Arts Union (wraz z Robertem Ashley'em, Davidem Behrmanem i Gordonem Mummą). Duża część jego twórczości inspirowana jest ustaleniami naukowymi, z których czyni on często istotę swoich kompozycji. Zasłynął m.in. użyciem elektroencefalografu w kompozycji „Music for a Solo Performer”. Rezonans, relacje między tonami o minimalnej różnicy wysokości, i transmisja dźwięku w mediach elektronicznych należą do najważniejszych tematów jego twórczości. Bodaj najsłynniejszą kompozycją Luciera jest „I Am Sitting in a Room”, w której większość jego zainteresowań daje o sobie znać – kompozytor czyta tekst, który jest nagrywany a następnie odtwarzany z magnetofonów w danym pomieszczeniu; ze względu na jego częstotliwości rezonujące z każdym odtworzeniem głos staje się mniej wyraźny po pewnym czasie zamieniając się w szum.

więcej: alucier.web.wesleyan.edu

Playback Play: poprzednie edycje                                  

Pomysł na Playback Play wziął się z krótkiej rozmowy z wiolonczelistą, Mikołajem Pałoszem w roku 2008. Od początku opierał się na frustracji związanej z nikłym zainteresowaniem wykonawców interpretacją kompozycji. Muzyka zapisana w postaci nut często zachęca do czegoś dokładnie odwrotnego – redukcji tego procesu do podstawowej instrukcji wykonania zapisanej muzyki niczym prawa, które należy wcielić w życie. Playback Play jest więc nieustająco dedykowany polskiemu systemowi szkolnictwa muzycznego. Podstawowym celem jest stworzenie możliwości pracy młodym muzykom nad kompozycjami współczesnymi w sposób wymagający od nich zaangażowania i wyzbycia się strachu przed własnymi pomysłami. Chodziło o złożoną komunikację między kompozytorem i wykonawcami. Stąd od początku przedmiotem głównego zainteresowania były kompozycje eksperymentalne.

Playback Play 05 jest kontynuacją wyjściowego pomysłu ale sięga dalej – do momentu, w którym interpretacja przemienia się w fantazję ponieważ ani wykonanie, ani jakiekolwiek pozostawanie w zgodzie z domyślnymi intencjami kompozytora jest już niemożliwe. Tak jest w przypadku utworów, które nie istnieją inaczej niż tylko w postaci legend i anegdot.

Playback Play 01: Giacinto Scelsi

Prowadzenie: Frances-Marie Uitti

Udział: Dagna Sadkowska, Aleksandra Bugaj, Małgorzata Szczepańska, Mikołaj Pałosz

Playback Play 02: interpretacja dzieł wizualnych

Prowadzenie: Keith Rowe

Udział: Wolfram, Raphael Rogiński, DJ Lenar, Mikołaj Pałosz

Playback Play 03: Mauricio Kagel

Prowadzenie: Reinhold Friedl

Udział: Zosia Gołębiowska, Małgorzata Szczepańska, Jan Stokłosa, DJ Lenar i in.

Playback Play 04: Malcolm Goldstein

Prowadzenie: Malcolm Goldstein

Udział: Dagna Sadkowska, Karolina Ossowska, Tomasz Chołoniewski, Mikołaj Pałosz

Michał Libera (1979)

Socjolog, krytyk i teoretyk muzyki XX wieku, kurator i organizator koncertów muzyki eksperymentalnej. Od roku 2003 zorganizował ponad 100 koncertów i warsztatów w Polsce i zagranicą w ramach takich serii jak „plain. music”, „Playback Play”, „The Song Is You”. Współpracuje m.in. z Zachętą i Kólikarnia przy programach muzycznych towarzyszących tamtejszym wystawiom. Był kuratorem projektu "Półwysep Nowej Muzyki" w Domu Pracy Twórczej w Wigrach i jednym z kuratorów festiwalu „Ad Libitum” organizowanego przez Fundację Polskiej Rady Muzycznej. Jako krytyk publikował w takich periodykach jak Glissando, Kultura Współczesna, Kultura Popularna, Res Publica, Recykling Idei czy austriacki Skug. Regularnie prowadzi dyskusje, wykłady i spotkania na temat muzyki najnowszej w takich instytucjach jak Zachęta, Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki Czasu" w Toruniu czy Centrum Kultury Nowy Wspaniały Świat. Jest współpracownikiem Programu II Polskiego Radia, redaktorem serii "Terytoria muzyki" w wydawnictwie Słowo / Obraz Terytoria, kuratorem serii płyt z archiwalnymi nagraniami ze Studia Eksperymentalnego oraz ich reintepretacjami w wydawnictwie płytowym "Bołt. New Music in Eastern Europe". Prezes Fundacji 4.99 zajmującej się produkcją muzyki najnowszej, wydawcy magazynu "Glissando".